สารกันบูดในอุตสาหกรรมอาหาร: ประเภท การเลือกใช้ และข้อกำหนดด้านความปลอดภัย

บทความนี้มุ่งเน้นให้ความรู้เกี่ยวกับสารกันบูดในวงการอุตสาหกรรมอาหาร โดยจะกล่าวถึงประเภทต่างๆ วิธีการเลือกใช้ที่เหมาะสมกับวัตถุดิบ และข้อควรคำนึงถึงด้านความปลอดภัยและข้อกำหนดทางกฎหมาย เพื่อให้ผู้ประกอบการสามารถเลือกใช้วัตถุดิบได้อย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพ ส่งผลต่อการยืดอายุการเก็บรักษาและคุณภาพของผลิตภัณฑ์อาหาร

ประเภทของสารกันบูด

สารกันบูดแบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก:

• สารกันบูดจากธรรมชาติ: เช่น กรดอะซิติก (น้ำส้มสายชู) กรดแลคติก (จากนมเปรี้ยว) สารสกัดจากสมุนไพรต่างๆ สารเหล่านี้มักได้รับความนิยมในกลุ่มผู้บริโภคที่ต้องการผลิตภัณฑ์ที่เป็นธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ประสิทธิภาพในการยับยั้งจุลินทรีย์อาจแตกต่างกันไปตามชนิดและความเข้มข้น
• สารกันบูดสังเคราะห์: เช่น เบนโซเอต ซอร์เบต ไนไตรต์ ไนเตรต และซัลไฟต์ สารเหล่านี้มีประสิทธิภาพในการยับยั้งจุลินทรีย์สูง และควบคุมปริมาณได้ง่าย แต่จำเป็นต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดและมาตรฐานด้านความปลอดภัยอย่างเคร่งครัด

การเลือกใช้สารกันบูดให้เหมาะสมกับประเภทอาหาร

การเลือกใช้สารกันบูดขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย รวมถึงประเภทของอาหาร วิธีการแปรรูป และอายุการเก็บรักษาที่ต้องการ การเลือกใช้อย่างเหมาะสมจะช่วยยืดอายุการเก็บรักษา ลดการเสื่อมเสีย และรักษาคุณภาพของผลิตภัณฑ์ ควรศึกษาข้อมูลทางวิชาการและข้อกำหนดของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอย่างละเอียดก่อนการใช้งาน

ตัวอย่าง:

• ผลิตภัณฑ์เบเกอรี่: อาจใช้กรดและเกลือของกรด เช่น เบนโซเอต ซอร์เบต
• ผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์: อาจใช้ไนไตรต์และไนเตรต เพื่อยับยั้งการเจริญของจุลินทรีย์และคงสีสัน
• ผลไม้และผักดอง: อาจใช้ซัลไฟต์

ข้อควรระวังและข้อกำหนดด้านความปลอดภัย

การใช้สารกันบูดต้องเป็นไปตามข้อกำหนดของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่น อย. เพื่อให้มั่นใจถึงความปลอดภัยของผู้บริโภค การใช้สารกันบูดในปริมาณที่มากเกินไปอาจส่งผลเสียต่อสุขภาพ ผู้ประกอบการควรศึกษาข้อมูลความปลอดภัยและปริมาณการใช้ที่เหมาะสมอย่างรอบคอบ และตรวจสอบให้แน่ใจว่ากระบวนการผลิตเป็นไปตามมาตรฐาน GMP และ HACCP